Mata drenażowa

Maty drenażowe to materiały hydrotechniczne umożliwiające zbieranie opadów oraz wód gruntowych i przenoszenie ich w płaszczyźnie ułożenia maty, zapobieganie mieszaniu struktur gruntów i przemieszczaniu się gruntu przy przemieszczaniu się wód gruntowych, wzmocnienie i stabilizację gruntu, zapobieganie uszkodzeniom.

Mata przeciwerozyjna

Mata przeciwerozyjna to rodzaj geosynetyków – geokompozytów. Mata zwykle jest przestrzenna wzmocniona geosiatką. Maty antyerozyjne /siatki przeciwerozyjne stosowane są przede wszystkim do budowy zabezpieczeń nachylonych skarp. Na stromych skarpach maty przeciwerozyjne pozwalają uniknąć erozji podłoża, podtrzymują humusu i rośliny aż do momentu, gdy w sposób właściwy dojdzie do ich ukorzenienia się.

Geokompozyt

Geokompozyt jest połączeniem kilku rodzajów geosyntetyków: geotkaniny, geosiatki, geowłókniny, geomembrany, geowykładziny bentonitowej oraz geopianki.
Często stosowany podział geokompozytów ze względu na ich konstrukcje i funkcje jest następujący:
– geokompozyty wzmacniające grunty – geowłókniny połączone z czynnikiem wzmacniającym
– geokompozyty wzmacniające nawierzchnie bitumiczne w których połączenia oparte są o siatkę lub włókna szklane
– geokompozyty drenażowe i drenazowo-uszczelniające, w ich przypadku rdzeń połączony jest z geowłókniną filtracyjną , a w przypadku uszczelniających dodatkowo z geomembraną.
– geokompozyty przeciwerozyjne oparte o matę przeciwerozyjną przestrzenną, wzmocnioną geosiatką. Geokompozyt przeciwerozyjny pozwala na zabezpieczenie wyższych skarp oraz zboczy nachylonych pod znacznym kątem.

Geosyntetyki

Geosyntetyki w to produkty polimerowe stosowane głównie w inżynierii budowlanej. Geosyntetyki są wbudowywane w podłożu gruntowym wpływając na jego właściwości, stabilizując podłoże, rozwiązując problemy geotechniczne. Do przykładowych zastosowań należy ich wykorzystanie podczas przygotowania podłoża przy budowie dróg, placów, parkingów, przy budowie barier w podłożu (np. przy zbiornikach wodnych). W zakresie geosyntetyków wyróżniamy 6 głównych produktów geotkaniny, geosiatki, geowłókniny, geomembrany, geowykładziny bentonitowe, geokompozyty oraz geopianki.

Geosiatka

Geosiatka jest rodzajem płaskiego geosyntetyku. Na geosiatkę składają się oczka pasm z reguły w układzie prostopadłym. Daje to możliwość współpracy geosiatki z kruszywem, gruntem gruboziarnistym i zazębienia kruszywa w geosiatce. Aby wzmocnienie gruntu funkcjonowało prawidłowo, istotny jest odpowiedni dobór uziarnienia gruntu w zależności od oczek siatki.
Do typowych materiałów z których wytwarzane są geosiatki należą: polietylen, poliestr, polipropylen, włókno szklane. Różna może być struktura takich siatek.
Geosiatka pełni funkcje wzmocnienia i stabilizacji podłożapoprzez wykorzystanie sił które wynikają z zazębienia żeber siatki i kruszywa.Geosiatki bardzo często są stosowane w geokompozytach z geowłókniną lub geotkaniną. Pozwala to na zapewnienie funkcji separujących i hydraulicznych.
Geosiatki stosowane przy wzmacniania powierzchni bitumicznej, powinny posiadać wydłużalności nie większe niż 3%, czyli podobne cechy jak mieszanki mineralno-asfaltowe.
Wśród geosiatek, możemy wyróżnić geosiatki jednokierunkowe, dwukierunkowe, trójkierunkowe. Geosiatki jednokierunkowe, posiadają dużą wytrzymałość na rozciąganie w podłużnym kierunku i niewielkie wydłużenie. Charakteryzują się także ograniczonym pełzaniem. Wzmacniają i stabilizują grunt przez zbrojenie, zwiększają sztywność i zwartość skarp, wzmacniają grunt gruboziarnisty.
Geosiatki dwukierunkowe i trójkierunkowe stosowane najczęściej do konstrukcji dróg oraz placów charakteryzują się podobną wytrzymałością na rozciąganie podłużne jak i poprzeczne, zachowując niewielkie wydłużenie. Pozwalają one na wzmocnienie i stabilizację gruntu poprzez zbrojenie, wzmacnianie torowisk, górnych warstw dróg.

Stabilizacja podłoża

Dystrybuowane przez nas geosiatki, geokompozyty, maty i siatki przeciwerozyjne to popularne produkty stosowane działaniach mających na celu uzyskanie stabilizacji podłoża. Nie każde podłoże nadaje się w formie podstawowej na bezpośrednie nanoszenie nawierzchni drogowej. Wymaganymi cechami gruntu, podłoża jest nośność i odporność na jej zmiany w trakcie zmian wilgotności, czy zamarzania. Dlatego gdy mamy do czynienia z gruntami o niższej stabilności, słabszymi podłożami, wymagane są zabiegi podwyższające parametry podłoża.
Tak więc stabilizacja gruntu to zastosowanie właściwych metod utrwalania i wzmocnienia podłoża. Stabilizacja podłoża głównie jest prowadzona w zastosowania budowlanych. W zakresie stabilizacji gruntu stosowanych i łączonych jest wiele metod takich jak m.in. wprowadzanie mieszanek, domieszek substancji zwiększających nośność (np. asfalt, cement, wapno, aktywne popioły, specjalne związki chemiczne) ale także wzmocnienie struktury podbudowy nawierzchni przez geokompozyty.